Rozdział 11

mam nadzieję, że w moim życiu jak w każdym serialu, kiedyś nastąpi happy end i wszystkie złe postacie szlak trafi.

            Dni mijają nieustannie, jeszcze wczoraj byłam w gimnazjum, a dziś już studiuję. Mój styl życia tymczasowo wygląda tak: uczelnia, dom, uczelnia, Aaron, dom. Nie mam czasu na nic. Dobrze że zaliczyłam już pierwsze testy, przynajmniej sobie trochę odpocznę.

            Dziś przylatują do mnie przyjaciółki. Strasznie się cieszę. Nie widziałam ich ponad trzy miesiące, bardzo za nimi tęsknie. Maja pojechała po nie na lotnisko, a ja ogarniam dom. Przynajmniej staram się żeby to jako tako wyglądało.

-Rozi!- usłyszałam krzyk Sabiny

-Dziewczyny – ruszyłam je przytulić

            Cały dzień spędziłyśmy na plotkowaniu. Dowiedziałam się przynajmniej co u chłopaków. Co jak co, ale fakt że Piotrek nie ma już dziewczyny w ogóle mnie nie zdziwił. Można się było tego spodziewać. Wieczorkiem dzwonił mój chłopak, z propozycją jutrzejszej imprezy. Zgodziłam się, w końcu kiedyś musi poznać moje przyjaciółki.

            Tamara spała ze mną w pokoju, a Pola z Mają. Wolałabym na odwrót, bo znając życie, a mówiąc jaśniej Tami jutro będę miała burdel a nie sypialnie. Dziewczyny poszły spać po północy, a ja z Ochodzką siedziałam z pudełkiem lodów w ręku, na środku łóżka.

-Rozalia?- powiedziała nie pewnie

-Tak?

-Mogę ci coś powiedzieć?

-Jasne- uśmiechnęłam się do niej , pakując kolejną porcję lodów do buzi

-Bo widzisz, poznałam chłopaka, wszystko było fajnie, nawet wspólne noce aleje

-Ale? Okazał się gejem? – zaśmiałam się

-On mnie rzucił

-Dlaczego?

-To dosyć skomplikowane –ucichła- jestem z nim w ciąży – wycedziła, płacząc

- Że w czym jesteś? – krzyknęłam zaskoczona – Czy ty zdajesz sobie sprawę z konsekwencji?

-Przepraszam, przecież nie planowałam tego

-Nie, to ja przepraszam, nie powinnam tak na ciebie naskakiwać, to nie twoja wina. – przytuliłam ją do siebie – Co będzie z dzieckiem?

-Darek chce żebym usunęła

-Chyba sobie żartujesz! – przerwałam jej

-Urodzę to dziecko, bez względu na konsekwencje. Moi rodzice są na mnie wściekli, zresztą nie tylko oni

-Który to tydzień?

-Trzeci, Rozalka? Jak będzie na świecie bobas, nadal będziemy się przyjaźnić?

-Co ty za głupie pytania zadajesz? Oczywiście że tak. Nawet jak będziesz mieć garba jak dzwonnik z Notre Dame i będą ci się trzęsły ręce. –parsknęłyśmy śmiechem  - W końcu będę ciocią, bo na Dawida nie mam co liczyć – było mi jej szkoda, wreszcie wszystko zaczynało się jej układać, a tu proszę, niespodzianka.

-Kochasz go? – wyrwało mi się

-Jak tysiąc żelków

-Wow, ty naprawdę go kochasz

‘~’Wojtek‘~’

Obudziłem się przed budzikiem, Trening o jedenastej, miałem więc trochę czasu dla siebie. Wziąłem prysznic i spakowałem torbę na trening. Usłyszałem dzwonek do drzwi, poszedłem otworzyć. Ku mojemu zdziwieniu stała tam Agnes.

-Co ty tutaj robisz?!

-Musimy pogadać – wpakowała mi się do mieszkania

-No więc słucham – powiedziałem zatrzymując się w salonie

-W Londynie nie ma dla mnie fajnego domu. Same speluny, nic więcej. Chce znów mieszkać z tobą. Oczywiście musimy do siebie wrócić. –powiedziała z cwanym uśmieszkiem

-Naćpałaś się czegoś? Bo jak myślisz że się na to zgodzę, to się grubo mylisz.

-Ale dlaczego? Wszystko by było tak jak  dawniej. Kochalibyśmy się, chodzili na imprezy, mieszkałabym tu, a ty nie byłbyś sam – wyszczerzyła się

-Nie ma mowy!

-Dlaczego?

-Bo nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. Mam cię w dupie. Nie obchodzi mnie że nie podobają ci się mieszkania w Londynie. Daj mi święty spokój, raz na zawsze.

-Ale Wojtuś!

-Żadnego ale, wypierdalaj!

-Pozwól mi

-Wynocha!

-Co? – zapytała się głupio

-Której części ‘wynocha’ nie kapujesz?

            Otworzyłem drzwi i wyrzuciłem ją z mojego mieszkania. Ta to ma tupet przychodzić tutaj po miesiącu i mówić że wszystko jest okej.

            O 10:00 byłem już na treningu. Wenger miał dziś zadziwiająco dobry humor. Ćwiczyliśmy na siłowni, a Jack cały czas nawijał o swoim dzieciaku!

-Gdybyś ty widział jak on pięknie mówi tata – chwalił się

-Przymknij się już, znam to na pamięć! –wrzeszczał Olivier

-Doprawdy? To jak ma na drugie? – zapytał

-Archie Jack Wilshere!

-Skąd ty to wiesz?

-Magia, czarna magia – powiedział z ironią Giroud

-Chłopaki kto ma ochotę na impreze?- zapytał uśmiechnięty od ucha do ucha Ramsey

-Rozalia pozwoliła ci iść? Nie jesteś pod jej pantoflem? – śmiał się Łukasz

-Hahaha, zabawne wiesz? Nie jestem i nie będę

-Uważaj, bo jak jej podpadniesz to nie wiem czy cię w szpitalu wyratują – powiedziałem

-Co jak co, ale w tym muszę się z tobą Wojtek zgodzić – mówił Fabiański

-Pożyjemy zobaczymy. Więc przyjmuję że zaszczycicie klub swoją obecnością?

-Na mnie nie licz, Anka przyjechała i trzeba to jakoś wykorzystać – uśmiechnął się Łukasz

-My z Alexem będziemy na stówkę – powiedziałem

-Trzymam się za słowo

            Trening dobiegł końca. Wróciłem do domu, wziąłem prysznic i zasiadłem na kanapie oglądając TV. Byłem zmęczony więc poszedłem się zdrzemnąć.

            Przebudziłem się godzinę przed rozpoczęciem dyskoteki. Wziąłem prysznic, przebrałem się i pojechałem do klubu.

            Przed budynkiem byłem dwadzieścia minut później.  W środku panował pół mrok. Dostrzegłem że przy stoliku siedzą chłopaki.

-Siema panowie – przywitałem się

-O, cześć stary, nie widziałeś gdzieś Rozalii? – zapytał Aaron

-Nie, a co?

-Wyluzuj stary, baby zawsze się spóźniają – wycedził Alex

-O wilku mowa- wydusił Jack

-Hej kochanie – przywitała się Raniewska ze swoim chłopakiem – To jest Tamara, Sabina i Majka. A to Jack, Alex, Aaron i – popatrzyła w moją stronę – Wojtek

            Zapanowała niezręczna cisza. Wszyscy siedzieli przy stoliku na baczność, jedynie Rozalia i Aaron wydawali się być wyluzowani. Zamówiliśmy po drinku a rozmowa sama się rozkręciła. Atmosfera też nie była taka napięta

-Tamara- krzyknęła Rozalia, robiąc duże oczy, tak jakby chciała coś przekazać. Coś oczywistego. Jednak blondynka nic sobie nie robiła i Raniewska napisała jej wiadomość sms.

-Ała! Kto mnie kopnął? – powiedziałem głośno

-Oj wybacz, niechcący –wycedziła Rosalie- to było przeznaczone dla kogoś innego – popatrzyła na przyjaciółkę.

-To która ze mną zatańczy?- zapytał ciemnoskóry, a dziewczyny patrzyły na niego jak na pomylonego - Co? Chciałem sobie potańczyć

-Broni ci ktoś? Parkiet wolny – powiedziała Majka popijając drinka

-Dobra tyłki z kanapy, idziemy tańcować – odpowiedział Jack, ciągnąc Sabine do tańca

-Zatańczysz ze mną? – Aaron popatrzył na Raniewską, która pokiwała twierdząco głową.

Wszyscy korzystali z okazji do od stresowania się, oczywiście w granicach przyzwoitości.  Ramsey kleił się cały czas do Rozalii. Śmiali się w najlepsze, tulili i mówiły czułe słówka. Aaron Wydawał się być szczęśliwy, dawno go takiego nie widziałem. Jack próbował nauczyć Polę zasad obowiązujących w golfie, jednak nie wychodziło mu to najlepiej. Alex tańczył z Majką, która cały czas się z nim przekomarzała. A ja ? No właśnie, towarzyszyła mi z początku Tamara, niestety później straciłem ją z pola widzenia. I teraz tańczyłem z jakąś laska, ale gdy Alex zaczął robić odbijanki, trafiłem na dziewczynę Aarona. Jakoś mi się to nie podobało. Każde nasze spotkanie kończyło się kłótnią, a ja nie miałem najmniejszej ochoty się znów z nią sprzeczać.

-Nie chce sobie psuć tego wieczoru, więc zakopmy dziś ten topór wojenny. Okej? – powiedziała spokojnie

-Spoko

            Tańczyliśmy całe trzy piosenki do bardzo szybkiej muzyki. Byliśmy na środku sali. Muzyka zwolniła. W pobliżu nie było nikogo z naszych znajomych. Czułem jej ciepły oddech na mojej klatce piersiowej. Parkiet oświetlała tylko jedna lampa, która miła ledwie widoczna. Założyła ręce na moją szyję, ledwie dosięgała. Położyłem ręce na jej biodrach. Speszyła się trochę i nie patrzyła mi już w oczy. Przybliżyłem do siebie jeszcze bardziej. Nie opierała się.

-Ładnie dziś wyglądasz- powiedziałem jej do ucha

-Dziękuje – uśmiechnęła się nieśmiało

-Ale wiesz, że Aaron za chwile da mi w gębe przez ciebie- powiedziałem

-Przeze mnie? – zapytała zdziwiona

-Stwierdzi że cie podrywam – zaśmiałem się

-Niech tylko spróbuję. A tak swoją drogą, to ja myślałam że ty masz dwie lewe nogi, a ty proszę.

-Pozory mylą – uśmiechnąłem się

            Muzyka ucichła. Wróciliśmy do stolika. Alex zalał się w trzy dupy. Jestem ciekawy w jakim stanie będzie jutro na treningu. Każdy z nas wypił po jednym drinku. Rozalia położyła nogi na kolanach Aarona, kładąc głowę na jego ramieniu. Oczywiście Jack nie oparł się pokusie zrobienia im zdjęcia mówiąc „będą miały co wnuki podziwiać”. Moją uwagę przykuła Kamińska która dała jasno do zrozumienia Chamberlein’owi że nie ma ochoty na jego podryw.

-Fajna z ciebie suczka – wypalił nawalony Alex, ciągnąc dalej swój niezbyt udany dialog z Majką

-A ty co? Doberman że suki szukasz? – warknęła blondynka

-No a jak? W dodatku rasowy – uśmiechną się szarmancko, ale bardziej to przypominało grymas nic cokolwiek innego

- Nie dla psa kiełbasa – zakpiła z niego

-Co? – zapytał zdziwiony

-Stary – położyłem rękę na jego ramieniu – Ona dała ci kosza – spojrzałem na dziewczynę

-Ja się zbieram, nie chce mi się już tu siedzieć – powiedziała Tamara

-To my również, odwiozę dziewczyny bo nie piłem. Wy zamówicie taksówkę – mówił Aaron, biorąc Rozalie za rękę  i ruszając w stronę wyjścia.

            Chłopak odwiózł przyjaciółki. Ja zamówiłem dla siebie i chłopaków taxi. Ten dzień taki zwyczajny, ale cos się zmieniło. Rozalia jak chce to potrafi zaskoczyć pozytywnie. Może byłem w stosunku do niej za ostry? Sam już nie wiem. Mam nadzieje że ani ona ani Aaron nie będą przez siebie cierpieć.

‘~’Rozalia’~’

            Tamara jest jak dziecko. Czy ona nie rozumie że jest w ciąży? Że alkohol szkodzi dziecku?! Po prostu nie mam do niej siły. Oby Pola i chłopaki pilnowali jej w stolicy. Nie może teraz myśleć tylko o sobie. Za kilka miesięcy zostanie matką, musi  zacząc zmieniać stopniowo swoje życie. Musi wziąć odpowiedzialność za siebie i tego malucha

            Dziś wybieramy się na kręgle. Dziewczyny jutro o 8:00 mają samolot powrotny. Trochę szkoda że już wyjeżdżają. Ale za niedługo znów się zobaczymy. Święta już niebawem, a co za tym idzie powrót do Polski, spotkanie z rodziną i rozmowa z mamą. Mam dziwne uczucie że coś się wydarzy, coś złego.

            Wstałam jako pierwsza. Postanowiłam zrobić reszcie naleśniki na sniadanie. Zabrałam się do pracy. W między czasie przyszła Tami oraz Pola i pomogły mi

-Tamara idź po Maję, bo później będzie się czepiać że jej nie zostawiłyśmy- wycedziła Sabina z naleśnikiem w buzi

-Chyba sobie jaja ze mnie robicie. Ona nigdy nie wstaje tak wcześnie, a szczególnie po imprezie. Wole nie ryzykować utratą życia, albo jakiejś kończyny. Obudzi się jak widmo śmierci głodowej zapuka do jej drzwi – zaśmiała się

-Może masz rację. Dajmy się dziewczynie wyspać. Potem najwyżej sobie zrobi kanapki, albo znów będzie próbowała podgrzać mleko – odpowiedziałam

            Zjadłyśmy śniadanie i oglądałyśmy powtórki seriali. Maja wstała koło południa. Oczywiście była zła że nikt nie zostawił jej śniadania. Koło 18:00 wybrałyśmy się na kręgle i bilard. Akurat w budynku nie było tłoku, jaki zawsze panuje w takich miejscach.

-Wiesz co ci powiem Rozalia? – zaczęła Maja

-Nie, przecież nie jestem jasnowidzem – odparłam

-Ten twój Wojtek, nie jest taki jak na początku

-Ej! On nie jest mój, ja mam Aarona.

-No ale przyznaj że jest fajny – upierała się. Nie przyznam się  bo to jest nie prawda. No może nie jest aż takim gburem jak na początku, ale fajny to on nie jest.

-Nie mam mowy! On był dla mnie miły tylko ze względu na was i Ramseya – powiedziałam stanowczo

-Słodki jest- wycedziła Pola, co wywołało u mnie napad śmiechu

-Słodkie są szczeniaki, a ten jest, Em sama nie wiem jaki – dokończyłam

-Uuu, ktoś się tu komuś podoba- wypaliła Tamara

-Hahaha co? Chyba sobie żartujesz. Nigdy, ale to nigdy się w nim nie zakocham! Za żadne skarby.

-No ale w Aaronie się zakochałas

-Aaron to co innego. On jest opiekuńczy, troskliwy, słodki, potrafi mnie zaskoczyć zupełnie jak

-Damian. Zupełnie jak Damian. To chciałaś powiedzieć? – przerwała mi Sabina

-Tak, to właśnie chciałam powiedzieć- spuściłam głowę w dół

-Ramsey cię kocha. Jesteście piękną parą, pora zostawić przeszłość za sobą i ruszyć na przód – mówiła Maja

            Ona miała rację. Co się stanie to się nie odstanie. Aaron jest teraźniejszością i przyszłością. Damian tylko wspomnieniem. Nie wiem czy dobrym czy też złym. Jakaś część mnie chciała znów cofnąć się w czasie i wrócić do tamtych chwil, natomiast druga chce żeby iść przed siebie.

            Rano dziewczyny wyleciały do Polski. W mieszkaniu znów panowała grobowa cisza. Majek uczył się w swoim pokoju,  a ja pakowałam książki na zajęcia. Pożegnałam się z przyjaciółką, i ruszyłam na uczelnię.

            Jak zwykle panował tam tłok. Mnóstwo ludzi, na różnych kierunkach. Chciałabym już być po obronie pracy, i skończonych studiach.

‘~’Wojtek’~’

Tak jak myślałem, Alex nie był w stanie normalnie funkcjonować. Ledwo kojarzył najprostsze fakty. Jack też był jakiś dziwny.

-Wilshere, co jest?- zapytałem

-Lauren urządziła mi wczoraj awanturę

-O co?

-O wczorajszą impreze. Bo widzisz kobieta jest jak policjant, nawet jeżeli ma wszystkie dowody, nie odpuści sobie przesłuchania – odpowiedział smutno

-Mówiłeś jej że byłeś z nami? Tak?- pokiwał twierdząco głową.- Ona ma swoje fochy, ale cię kocha.

-No ja ją też, ale mam dosyć tych ciągłych przesłuchań. Obraża się o byle co. Nawet jeśli jakaś fanka zrobi sobie ze mną zdjęcie.

-Kobiecie nie dogodzisz. Albo jest źle, albo jeszcze gorzej, mimo że się starasz.

-Co was tak na zwierzenia wzięło?- przerwał nam Theo

-Ciesz się że nie masz problemów z Mel – odpowiedział Jack, idący w kierunku szatni

            Po treningu byłem umówiony z Sandrą. Nie byliśmy już parą, ale nasze kontakty były dobre. Jakoś nie wyobrażam sobie nie utrzymywać z nią kontaktu. Gdy doszedłem do kawiarni, ona już na mnie czekała.

-Cześć Wojtek

-Hej – przywitałem się

-Coś się nowego wydarzyło przez te ostatnie dwa tygodnie? –zapytała

-Impreza, kac, mecze, treningi. Norma

-Jaki ty dzisiaj jesteś rozmowny –odpowiedziała z ironią

-Oj no wybacz, ale znasz mnie – powiedziałem z ironią

-No właśnie, znam. Więc co się dzieje?

-Agnes przyszła do mnie z propozycją wrócenia do siebie. Oczywiście nie zgodziłem się. Ale coś mi się wydaje że to nie koniec.

-Daj spokój, nie jest chyba aż tak głupia. Chyba nie posunie się do tego, żeby wszelką cenę zdobyć twoją kasę – obdarzyłem ją mrożącym krew w żyłach spojrzeniem, a ona momentalnie spoważniała – okej, nie było tego ostatniego zdania.

            Może wydać się to głupie, że przyjaźnię się ze swoją ex. Ale ona zawsze umiała podnieść mnie na duchu. Mimo że już z nią nie jestem łączy nas silna więź, a może... nie to niemożliwe żebym nadal ją kochał... 

+++
Jestem totalnie załamana po meczu Borussia-Bayern. Wierzyłam w Bvb i zawsze wierzyć w nich będe <3 Następnym razem wygrają.  
Następny rozdział pojawi się w czwartek ewentualnie w piątek. Osoby które chcą być powiadomione o następnych, proszone są o zostawienie pod tym rozdziałem lub w INFORMOWANI komentarz, ponieważ już sie troszke pogubiłam kogo mam powiadamiać.